Wat ik zo leuk vind aan koken? Wat mij telkens weer inspireert en motiveert om te gaan koken? Afgezien van het feit dat het heerlijk is om een restaurant vol of een tafel vol blije gasten te hebben, thuis of bij à la Damaris, is er nog iets anders.

Ik kook al zolang als ik me kan herinneren. Eigenlijk vanaf dat ik op een krukje kon klimmen en bij het aanrecht kon. Kijken, voelen, voorzichtig snijden, mogen roeren … Meegaan boodschappen doen en mijn moeder zien kiezen voor de lekkerste tomaten, aubergines en tahina.

Maar waar ik echt volledig in de ban ben geraakt van koken was naast Nazeera, in onze keuken. Op één bepaald moment. Op één bepaalde middag. Zij is een Palestijnse vrouw en kookte vaak bij ons. Ik stond naast haar en ze was baba ganoush aan het maken. Ik mocht proeven. 1 keer. Ik keek naar haar, nee schudde zij. Ze voegde nog wat gemalen koriander toe. 2e keer proeven, ik keek weer naar haar. Nee, schudde zij weer.  Ze voegde een scheutje tahina toe. 3e keer, weer nee. Ze voegde wat zout toe. En toen kwam smaakproef 4. En mijn ogen gingen wijd open en die van haar ook. Het magische moment was daar. Alles ging stromen in mij. Er was even helemaal niets anders meer. Opperste geluk. En dan meteen nog een keer proeven want dit smaakt naar meer. Mijn eerste magische moment in de keuken was daar.

Dàt magische moment maak ik elke dag een keer of tien mee, voor de zeven gerechten in het menu en de gerechten die ik ook nog apart voor à la minute maak.

Ook al heb ik een gerecht al de dagen ervoor gemaakt, ook al heb ik in mijn leven al duizenden keren hummus gemaakt of falafel, ook al maak ik een gerecht voor de eerste keer, er komt altijd weer een magisch moment. Elke dag opnieuw. Elke keer weer. Het moet elke keer weer gebeuren, dat alles precies samen komt. Perfect is. De wereld even laat stil staan.  Soms in één keer en soms – net als de allereerste keer – komt dat moment pas bij de vierde keer proeven. Maar dat moment komt altijd. Dat moet. 

Het gaat niet alleen om de smaak, maar ook om de structuur, om hoe de smaak blijft hangen, om de smaaklagen… alles moet bij elkaar komen in opperste perfectie. Wanneer mijn ogen wijd open gaan, en stralen, weet degene die naast me in de keuken staat dat het magische moment weer is gekomen. En dan kunnen we weer doooooor. Naar het volgende gerecht. Naar het volgende magische moment.