Aziatisch

Ik was eens vermaard om mijn Gratin Dauphinois. In het pre vegan tijdperk uiteraard. Het is een van die gerechten waar je dan afscheid van moet nemen. Want in mijn filosofie moet je die niet gaan proberen te maken met vervangers omdat je dan altijd blijft verlangen haar de ‘alles verpletterende smaak van de echte’. Maar dames en heren, lieve fans en volgers, er is een fantastisch nieuwe gratin in mijn arsenaal gekomen. Deze Aziatische variant. Hij moet zichzelf maar verder verkopen. Hij heeft mij namelijk totaal niet nodig. Maar als je van gratin houdt, dan moet je hem proberen. En waarom heb ik hem à la Dalat genoemd? Omdat ik ooit in dit bergdorpje was in Vietnam. Een bergdorpje gebouwd door de Fransen, om te ontsnappen aan de hitte van Ho Chi Minh, toen ze daar het ‘roer even overnamen’. En aangezien dit een Aziatische/Vietnamese variant is op een Frans thema, leek de naam me voor de hand liggend.

Je denkt room, je denkt zwaar. Je denkt misschien rode peper en heel pikant. Je denkt spitskool en je denkt misschien saai. Nou, mocht je dat denken dan zit je telkens mis. Dit is een ongelofelijk, fris, licht, luchtig en sprankelend gerechtje.

Pastinaak heeft de bijzondere eigenschap dat het fluweelzacht wordt, mits je precies genoeg water gebruikt. Niet te veel niet te weinig. Echt zo heerlijk. En die smaak is zo verrukkelijk. Ik weet nog wanneer ik het de eerste keer proefde. Ik was sceptisch, maar meteen verkocht. Zo heerlijk. Hier met wat curry madras en rode linzen verandert het in een zeer kruidig en voedzaam soepje. Lekker in een klein kommetje met een klein lepeltje. En dan van elke hap genieten.

Tientallen pagina’s met salades voor een warme zomerdag, een koude winteravond en alles er tussenin. Lichte, rijkgevulde, zoete en zoute. Maaltijdsalades, salades voor erbij. Altijd salades met een verrassend ingrediënt. Soms zelfs werkelijk spectaculaire salades.