Nederlands

Meiknolletjes, ik had er nog nooit een gezien, vastgehad, laat staan geproefd. Maar ik had er een paar meegekregen van de tuinderij waar we veel van onze groenten halen. “Kijk maar of je er wat mee kunt”, zei ze. Ze lagen in de koeling en keken vragend. “Ga je nog wat met me doen?” En toen besloot ik dat het maar moest gebeuren. Ik dacht aan mosterd. Ik dacht aan de oven. Ik dacht aan verse basilicum. En wat was het lekker. Daarna zette ik het ook meteen op tafel in het restaurant. Iedereen ‘moet’ dit gewoon proeven.

We zijn zooo blij met deze recensie. Onze eerste. Heel trots en blij dat de recensent in elk opzicht heeft herkend wat wij met à la Damaris willen neerzetten.

Ik kan puriteins zijn, zeker als het aankomt op hummus. Moet met tahina, gedecoreerd met za’atar, paprikapoeder of komijn.
Maar voor een aspergemenu maak ik graag gebruik van de vrije ruimte. En zo kwam het dat ik aspergehummus maakte. Heerlijk, de luchtigheid en smaak van de asperges en de altijd weer ‘met je beide benen op de grond werking’ van de tahina. Daar houd ik van. En daarmee is dit een prima variatie op het hummusthema waar ik volledig achter kan staan.

In de zomer van 2021 lunchten we bij het plantaardige restaurant ONA bij Bordeaux, met een Michelinster. Bij de koffie en thee kregen we ‘miel de pisenlit’. Honing van paardenbloemen. Honing?, vroeg ik. In een plantaardig restaurant? Maar aan deze honing was geen bij te pas gekomen. Het was zo lekker dat ik het heel graag zelf wilde maken. Moest er een jaar op wachten, totdat de paardenbloemen er weer waren. Nu is het zover. En het resultaat is verbluffend lekker. Honing die technisch gesproken geen honing is, maar er wel naar smaakt en werkelijk verrukkelijk is.