Mediterraan

Het was oma Billy die mij heeft geïnspireerd om dit eens te gaan doen. En daarom is dit recept aan haar opgedragen. Ze volgt à la Damaris al een tijdje. Heeft zo haar favoriete gerechten – bulgurpilav met bloemkool is er zo een – en ze meldt zich regelmatig op de chat met een enthousiaste reactie of een vraag. Op een dag vroeg ze of ik wist hoe je pompoenpitten die je over hebt van je pompoen kunt roosteren of zo. Ik moest haar de vraag schuldig blijven, maar stuurde haar een paar suggesties/links. En al vrij snel vertelde ze dat het een schot in de roos was. Nu had ik zelf gisteren pompoenpitten over van maar liefst 8 flespompoenen. Dus heb ik er vandaag mijn versie van gemaakt. En het resultaat? Joris is vandaag weer een beetje meer van mij gaan houden. Allemaal dankzij oma Billy. Maar daar zijn oma’s dan ook voor.

Een ovenschotel is zo fijn. Zeker deze. Alle smaken komen samen. Je doet alle voorbereidingen met zorg en het resultaat stelt je nooit teleur. Sterker nog, het is nog heerlijker dan je verwachtte. Comfort food. En het hele idee dat je het mooi in een schaal doet, je taak erop zit en de oven het van je overneemt. Zo sjiek. En die oven weet precies wat ie moet doen. Topper dat ie is. We kennen allemaal wel de Griekse variant van musaka, maar deze Palestijnse is wat mij betreft zo’n tien keer lekkerder. Wat zeg ik? Honderd keer lekkerder.

Het is zo’n hapje waarover nog lang wordt nagepraat. Het is zo’n hapje waarover jouw gasten tegen anderen zeggen: laatst was ik ergens en daar heb ik de allerlekkerste truffelbitterballen gegeten. Het is oorverstommend lekker. Het is het klusje meer dan waard.

Dit is géén pizza, het is een pissaladière. En dat is echt iets anders. Ja, het ziet er hetzelfde uit, maar het smaakt toch echt anders hoor. Het is gruwelijk lekker, het is onweerstaanbaar. Heerlijk voor de lunch, heerlijk als borrelhap, heerlijk als avondmaaltijd met een goede salade erbij…