Mediterraan

Het zware van de zwarte olijven. Het zoete en knapperige van de gedroogde vijg, het nootige van de amandel en de agave die het nog een beetje extra zoetigheid geeft. Smullen geblazen bij de borrel.

We vieren deze week dat we één jaar bestaan. Een restaurant met een culinair plantaardig viergangen diner. Elke week weer een wisselend menu. Al die weken weer een andere starter, voorgerechten, hoofdgerechten. Waar komt die kookinspiratie vandaan wordt dagelijks gevraagd? En wat maakt een gerecht een à la Damaris gerecht? Nou eh….heb je even.

Soms wil je gewoon iets spectaculairs op tafel zetten. En dit is er een van. Je gebruikt de lange geweldige stam van de koningsoesterzwam, die geef je alle aandacht die je hebt. Die leg je op een bedje van pastinaakcrème en een toefje pijnboompittencrème bovenop. En het is muisstil om je heen. Wat een knaller.

Rode biet heeft altijd zijn aardse smaak. En deze crème met citroenzest en citroensap licht het helemaal op. De pijnboompitten brengen het samen. En de munt versterkt alles nog een beetje. Heerlijk voorafje. Kan niet anders zeggen.