Vakantie is tijd om nieuwe smaken te ontdekken. Andere groentes, andere kruiden, andere geuren. Het maakt niet uit waar je heen gaat deze zomer, ver of dichtbij, je zult al snel in aanraking komen met ‘ander eten dan thuis’. Wat mij betreft is dat één van de meest geweldige sensaties die er is.

Ik weet nog dat ik zo’n sensatie thuis had tijdens een covid lockdown. Na weken of maanden van uitsluitend eten wat ik zelf kookte – ik klaag niet … – konden we ergens afhalen, Indiaas. In de auto gebeurde het al dankzij de geuren die uit het tasje opstegen en thuis op tafel al helemaal. De wereld ging weer open. Mijn mond proefde hele andere smaken. Man, wat had ik dit ontzettend gemist, besefte ik toen. Er kwam een deel in mij tot leven dat een tijdje geslapen had. 

In Marokko geniet ik telkens direct van al het heerlijks dat je daar op tafel geserveerd krijgt. Alles even vers, alles met evenveel liefde gemaakt, alles authentiek vanuit de overlevering overgebracht naar de volgende generatie. En dat geldt voor elk gerecht op willekeurig welk moment van de dag. Het is Genieten met een hoofdletter G. En toch, en dat geldt ‘zelfs’ voor mij, kan ik na een paar weken verlangen naar een ‘Europees’ gerecht. Een cappuccino die naar thuis smaakt. En voor de kinderen geldt dat al helemaal. Want zo zit je als mens ook in elkaar. Je hebt af en toe bekend terrein nodig om weer open te staan voor nieuwe smaaksensaties.

Ik ga op een markt in willekeurig welk land altijd op een afstand of echt bij een kraampje staan observeren wat de lokalen kopen. Welke vragen ze stellen bij een tomaat, aubergine of artisjok bijvoorbeeld. Om te leren of geïnspireerd te raken. Het liefst kijk ik bij iemand die maar één ding verkoopt. Zijn tomaten, abrikozen of brood. Vol trots, vol passie, vol liefde voor zijn of haar producten. En zonder uitzondering smaakbommen natuurlijk. En dan loop ik naar huis met veel te veel van dat product in mijn mand. Ach, komt wel op hoor. Abrikozen in de tagine. Tarte tatin van abrikoos. Gegrilde abrikoos in de salade. En dan weer net op tijd naar huis voordat de abrikozen je neus uit komen.

Het gaat trouwens niet altijd om iets heel exceptioneels of ingewikkelds als het gaat om andere smaaksensaties. De omgeving en de inspanning tijdens je vakantie doen ook veel voor hoe je je maaltijd ervaart. In een prachtig baaitje met prachtig weer smaakt de meest eenvoudige salade nog lekkerder. Bovenop een berg na vier uur klimmen is een broodje hummus het lekkerste broodje hummus dat je ooit hebt gegeten.

Deze zomer blijven wij dichter bij huis, omdat ons eerste kleinkind net is geboren. Maar we eten gelukkig wel veel met en bij vrienden. Dat zijn ook telkens weer fantastische ontdekkingen. Vorige week maandag aten we bij onze vrienden Saskia en Giancarlo in Antwerpen. Gian had  – naast andere gruwelijk lekkere Italiaanse gerechten – een spaghetti met citroen gemaakt. Nou ben ik toch al een van de allergrootste citroenfans op het Europese continent, maar dit was zo ontzettend lekker. Puur, smaakvol en door zijn eenvoud overweldigend lekker. Authentiek Italiaans en origineel. Iets wat ik zelf nooit zou maken. Nou, een paar dagen later wel. Toen maakte ik het voor Alain en Marion toen we een paar dagen bij hen in de Franse Cévennes waren. Het zal niet de laatste keer zijn.

Uit eten gaan in Nederland is in elk geval ook anders eten dan thuis. Bij à la Damaris is dat voor de meeste gasten ook het geval. En dat vind ik prachtig en een mooie uitdaging. Ik probeer van iedere menu een mooie smaakreis te maken. Nieuwe groentes, nieuwe combinaties, nieuwe structuren, andere kruiden en specerijen. Ach, het is net een mini vakantie dichtbij huis. Dat is toch het mooie van koken, je kunt de hele wereld bij jou op tafel toveren.