Damaris Beems

“Aandacht voor eten. Aandacht voor elkaar. Het maakt elke maaltijd waardevoller.” 

Wie verlangt niet nog wel eens naar die ene lekkere maaltijd die mama vroeger altijd maakte? Eten staat in je geheugen gegrift, herinneringen zijn eraan verbonden. Voor mij is het za’atar, een kruid dat veel wordt gebruikt in de Libanese keuken. Ik weet nog de eerste keer dat ik het proefde, in een ringbroodje op de boulevard van Beyrouth. Daarna werd het thuis vaak verwerkt in gerechten. Als ik het proef of ruik, stroomt er wat extra geluk door mijn aderen.

Opgegroeid in verschillende landen, kwam ik automatisch in aanraking met andere smaken, geuren en keukens. Ik ben vooral verwant geraakt met de Franse, Libanese, Mediterrane, Noord-Afrikaanse eetcultuur. Een cultuur waarbij de maaltijd een centrale plaats inneemt in het leven. Waar er veel aandacht is voor de bereiding van een gerecht, van een tafel vol gerechten. Dagen in de keuken doorbrengen is er geen corvee, maar een investering in een mooie ervaring en herinnering later. Je proeft de aandacht. Je proeft ook de zorgvuldigheid waarmee de tomaten, courgettes, munt en peterselie op de markt is gehaald.

Zo kijk ik ook naar koken en eten. Ik ben een van de weinige vrouwen die ‘shoppen’ echt verschrikkelijk vindt, maar inkopen doen voor het eten doe ik heel graag. En daar neem ik ook mijn tijd voor. Daar heb ik zo mijn lievelingsadresjes voor. En ik rijd of loop er graag voor om. Ik vind de hele dag in de keuken koken het fijnste wat er is. Bezig zijn met heerlijke gerechten maken, is voor mij de grootste ontspanning denkbaar. Koken voor een tafel vol met mensen, je kunt me niet blijer maken.

Een lekkere maaltijd hoeft natuurlijk niet altijd te betekenen dat je dagenlang in de keuken moet hebben gestaan. Maar ik geloof er wel in dat je altijd aandacht moet hebben voor wat je maakt. Of je nu iets in 5 minuten in elkaar flanst of er de hele dag op staat te zwoegen. En vaak vertaalt een extra inspanning zich in wat het jouw handtekening maakt, die extra lekkere dimensie, dat grote genieten.

Maaltijden zijn in landen als Frankrijk, Libanon en Marokko geen momenten waarop je simpelweg even je maag moet vullen. Het zijn momenten waarop je contact maakt met elkaar. Even de tijd neemt voor elkaar. Of je nu een zakelijke ontmoeting hebt of privé. Zo krijgt een dergelijke ontmoeting ook direct meer waarde, wordt hij waardevoller. Een centrale plek. En die plek verdient een maaltijd zeker. Elke maaltijd.