Italiaans

Risotto in de ochtend, in de middag, in de avond. Ik ben onverzadigbaar als het op risotto aankomt. Elke risotto. Altijd. Ik presenteer het ook altijd met de grootst mogelijke liefde en aandacht. Want ja, smeuïge risotto rijst, hoe overheerlijk ook, oogt niet altijd even aantrekkelijk. Voor risotto doe ik dus altijd een paar stapjes extra. Het is nou eenmaal stiekem mijn ‘lievelings’. En in dit geval oogt het niet alleen lekker, maar voegt de portabello natuurlijk ook echt smaak en textuur toe aan de risotto.

Ik houd van bitter. Heel erg zelfs. Het kan mij niet bitter genoeg zijn. Witlof. Grapefruit. Spruitjes. En als het zoals in deze salade gecombineerd wordt met zoet, dan is la Beems helemaal in haar nopjes. Eens zien of jij dat ook zult zijn….

Champagne en risotto. Het klinkt verfijnd en dat is het ook. En mocht je denken dat je de champagne daarna toch niet proeft, dan heb je het mis. Die proef je zeker. En mocht je denken dat je het ook met een prosecco kunt doen, dan klopt dat. Maar je proeft wel het verschil.

Als ze in het veld staan en ze bloeien zijn ze diep paars. Prachtig gezicht. Dan kan ik me maar moeilijk voorstellen dat je ze een keer zult eten. Ik vind artisjok eten een van de gezelligste dingen die er zijn. Vooral als je het samen kunt doen. Een artisjok delen. Blaadje voor blaadje losmaken. Even dopen in de vinaigrette. En dan heerlijk het zachte deel afschrapen met je tanden. De botsing van smaken. Het ‘grondige, nootachtige’ van een artisjok en het zure frisse van de vinaigrette. En dan als alle blaadjes aan de beurt zijn geweest, het hart vrijmaken van de draadjes en dan nog even heerlijk oppeuzelen. Wel eerlijk delen hè.