Arabisch

Een heerlijk fluweelzacht soepje, fris door de citroenzest, kruidig, tikkie pittig zelfs. Heerlijk voor een zomerse dag of elke andere dag van het jaar hoor.

Waar ik maar kan duik ik een keuken in om samen met iemand te koken. Dat vind ik nou eenmaal het leukste wat er is. Het schept direct een band, je doet allebei wat je het leukste vindt, je wisselt direct kennis en passie met elkaar uit en je bent ondertussen gewoon heerlijke dingen aan het maken. Je hoeft niet eens elkaars taal vloeiend te spreken om elkaar te begrijpen. Dat deed ik dus ook in Tamragth, Marokko, twee dagen nadat ik dit gerechtje voor het eerst proefde. Het sloeg in als een bom en ik maakte direct de afspraak om samen met Fati(ma) te gaan koken. En zo geschiedde. En nu serveer ik het in in restaurant en de gasten zeggen unaniem …. hier krijg je een ster voor. Nou, geef die maar aan Fati.

Bettich, zo noem je watermeloen in het Arabisch. We aten het zoooooo vaak in Libanon. En telkens als ik het nu eet, ben ik weer dààr. Ik denk dat velen het associëren met vakantiegevoel, warme zomers en zo. Deze salade is heerlijk, met verschillende smaaksensaties. Zoet, zout, knapperig, zacht. Heerlijk.

Doperwten, het is misschien wel mijn minst favoriete groente. Als ik het al zo zou willen noemen. Maar goed, ik had een grote zak in de vriezer. Vraag niet wat die daar deed, maar hij lag daar. En ik wilde hem niet weggooien. En toen bedacht ik maar deze soep. Schot in de roos, doperwten zijn in mijn achting gestegen. Het is een verrukkelijk soepje geworden.