Arabisch

Hummus, ik eet het bijna elke dag. Ik vind het bijna overal lekker bij. Het verveelt me nooit. En het was tot nu toe altijd op kamertemperatuur. Tot ik de hummus een keer als een warm gerecht geserveerd kreeg. En toen … beleefde ik hummus in een andere dimensie. Het liefst at ik het gewoon als hoofdmaaltijd, maar ja dat ben ik. Deze hummus is wat zachter gemaakt door de yoghurt. En het gebakken brood uit de oven dat er op en onder en half in zit past helemaal. Nou ja, ik zou zeggen. Eenmaal zo gegeten en de geest is uit de fles.

Het begint al met de knapperige cavolo nero (palmkool). Het wassen, snijden ervan, de glinsterende bladeren. Het is direct een feestje. En dan de zongedroogde tomaten, het gerookte paprikapoeder, komijn, peper, kikkererwten… je hoeft niet eens een hap te nemen om te weten dat het regelmatig op tafel zal gaan verschijnen. En als je dan een hap neemt, weet je het zeker.

Sambal, madame Jeanette’s, harissa – hoe heter hoe beter wat mij betreft. Nou ja, het moet natuurlijk niet allesoverheersend worden. Maar wat harissa door de hummus. Op een stukje komkommer. Of shatta bij je falafel. Een dergelijke smaakmaker kan nét dat verschil maken. Net voor de afwisseling zorgen waar je soms naar verlangt. En zo is het ook tussen die pittige types. Deze shatta is namelijk wel pittig, maar dus ook fris. Door het citroensap en het azijn. En daarmee zet het zijn eigen smaaktoon in je koelkast.

Aubergines en ik komen van ver. Afgezien van baba ganoush, vond ik het maar een moeilijke groente om lekker te bereiden. Maar daar kom ik van terug. Ik ben steeds meer gaan houden van aubergine. Steeds meer gaan zien wat je er allemaal mee kunt en hoe verrukkelijk aubergines eigenlijk zijn. Ik denk dat ik ooit een te rauwe aubergine eten mij iets te veel is bijgebleven als nare ervaring. Maar dat doet dit paarse wonder zeer tekort. Dit gerecht toont ook maar weer eens aan hoe wonderbaarlijk heerlijk je ze kunt bereiden.