HomePage

Deze broodjes zijn de broodjes van mijn jeugd. Als grietje wonend aan de boulevard van Beyrouth in Libanon, smeekte ik mijn vader om zo’n broodje. Eerst liep ik dan parmantig met mijn ‘handtas’, maar dat duurde vaak niet lang. Want ik wist al wat daar binnenin zat. En dat was zo ongelofelijk lekker, dat ik me niet lang kon beheersen. Ik scheurde aan de voorkant het broodje open en dan … en dan … kwam die goddelijke geur me tegemoet. Ultiem geluk. Za’atar, nee beter nog, warme za’atar.

Linzen hebben een imagoprobleem. Ik weet het, ze hebben hun kleur niet mee. Ik weet het, als je ze kookt wordt dat ook niet beter. Als je niet uitkijkt ziet het er ook nog als een brei uit. Maar omdat de schoonheid van linzen zo van binnen zit, vind ik hun uiterlijk absoluut wel aantrekkelijk. Word ik heel blij als ik ze zie. Verheug ik me erop als ze weer op mijn bord gaan liggen. Kan ik vol blijdschap een zakje groene linzen uit het schap pakken en respectvol naar de kassa meenemen.

In dit interview vertelt Damaris meer over de filosofie van à la Damaris en helpt ze een aantal vooroordelen over vegan koken en eten de wereld uit. En hoe ze vegan koken naar een hoger, culinair niveau wil brengen. Luister hier het interview.

Salade, je kunt er van alles mee bedoelen. Van het meest subtiele gerecht tot een zeer goed gevulde maaltijdsalade. Van heel rijk en vol van smaak tot zelfs pittig. Van verfrissend tot verwarmend. Voor een hete zomerdag tot een koude wintermiddag. Kortom, genoeg reden...