Arabisch

Hij is zo lekker als ie eruit ziet. Zo voedzaam ook. Zo kruidig ook. Zo heerlijk ook. Je wilt niet ophouden met eten. Je kommetje is leeg. Je schept een beetje bij. Kommetje weer leeg. Nog een schepje dan. Nog eentje doen? Ja… Zo’n soepje is dit.

Ik ben van de klassiekers. Heel erg van de klassiekers. Die zijn namelijk A-L-T-IJ-D goed. Altijd heel erg lekker. Altijd top. En dat is deze maftoul natuurlijk ook. Er zijn variaties. Elke familie heeft er een. Elke Palestijnse oma is erom vermaard. En dit is een verrukkelijke vegan versie. En als je parelcouscous nog niet kent, dan is dit je beste eerste kennismaking.

Je kijkt naar de ingrediënten en denkt … simpel. En misschien denk je … niet bijzonder genoeg… nou, dan zit je verkeerd… want dit soepje is gewoon meer dan verrukkelijk. Je hoopt dat er wat overblijft voor straks, voor morgen… en dat dan niet iemand anders je voor is… want dat zou heel jammer zijn. Zo’n soepje dat Zaynab ooit op zondagmiddag voor ons maakte. Om nooit meer te vergeten en nog vaak naar terug te verlangen…

Een ovenschotel is zo fijn. Zeker deze. Alle smaken komen samen. Je doet alle voorbereidingen met zorg en het resultaat stelt je nooit teleur. Sterker nog, het is nog heerlijker dan je verwachtte. Comfort food. En het hele idee dat je het mooi in een schaal doet, je taak erop zit en de oven het van je overneemt. Zo sjiek. En die oven weet precies wat ie moet doen. Topper dat ie is. We kennen allemaal wel de Griekse variant van musaka, maar deze Palestijnse is wat mij betreft zo’n tien keer lekkerder. Wat zeg ik? Honderd keer lekkerder.