Arabisch

Gegrilde artisjokken. Wat krokant dus hè? En dan met die verrukkelijke za’atar aioli. Tja, het is een hapje dat snel klaar is. Heerlijk voor erbij. Heerlijk bij de borrel. Heerlijk bij een mezze. Als je altijd een paar artisjokharten in de vriezer hebt —net als ik— tover je in een handomdraai dit toch verrassend gerechtje op tafel.

Een salade met fruit en olijven. Je maakt het niet vaak denk ik, maar het is een fantastische combinatie van zoet en zout. Van zoet en nootachtig. Van knaloranje met inktzwart. Van een zachte smaak met een heel donkere smaak. Ontzettend lekker en mooi om naar te kijken ook.

Vijgen zijn voor mij comfort food. Ik eet ze met huid en haar op. Ik kan er geen genoeg van krijgen. Ik word al gelukkig als ik zachtjes in een rijpe vijg kan knijpen. En dan als je ze openscheurt. Prachtig gezicht. Ik heb het niet eens over de smaak gehad. Dat zoete. Dat feestelijke. Oef… en hier met gekarameliseerde walnoten en yoghurt. Een regelrecht feestje.

Ik heb hier deze zomer al heel vaak hoge ogen mee gegooid. Knolselderij. Mensen hebben schroom. Kijken er naar. Ja, ziet er lekker uit hè. Maar ja, knolselderij …. Durf ik het of niet? En als ze dan na enige aanmoediging toch een hap nemen, is de spreekwoordelijke beer los. Dan is er geen houden meer aan. Meer hoef ik er niet over te zeggen lijkt mij.