Soms denk je dat linzen je niet meer kunnen verrassen. Dat je ze nu wel van alle kanten kent. En geloof me, ik vind linzen zo lekker dat ik ze heel vaak op tafel zet. Dit is een nieuwe variant. En eentje die we twee dagen achter elkaar hebben gegeten, zo lekker vonden we het.

Ik ben geen broodeter. Ik houd niet zo van brood. Met uitzondering van een warme knapperige kaak en dit bulgurbrood. Dit is echt precies wat ik in een brood zoek. Het overkwam mij zelfs dat mijn ogen groter werden, mijn hoofd goedkeurend knikte, ik even een paar minuten in mijn eigen heerlijke smaakwereld was alvorens ik weer wist dat ik aan tafel zat met anderen. Zo’n brood.

Het is met pasteitjes altijd een dingetje. Als het deeg maar goed is. Precies zacht genoeg. Precies knapperig genoeg. Gelijkmatig. en als de vulling maar ook past bij de hoeveelheid deeg. Wat dat betreft scoren deze pasteitjes gewoon een 10. In elk opzicht eigenlijk. Gewoon super geslaagd als gerechtje. Of als borrelhap kan het ook trouwens.

Bij een maaltijdsoep denk je aan een maal-tijd-soep. Dit is een maaltijdsoep, maar dan eentje van het lichtere soort. Lekker voor lunch, voedzaam en heel erg lekker. Beetje pittig, echt eens wat anders. En aangezien spinazie een van mijn absolute ‘lievelings’ is, altijd blij als je deze groente weer eens op een andere manier op tafel kunt zetten. Toch?

Wortel laf? Nou, dan heb je dit gerecht nog niet gemaakt. De wortel is zo smaakvol dankzij venkelzaad. De bulgur kleurt goud door de kurkuma. Ingelegde komkommer geeft het een weergaloze frisheid. En de granaatappelpitjes zorgen voor de onmisbare bite. Samen vormen ze een gouden combinatie. Dat spat al van deze foto af dacht ik zo.

Dit is je nieuwe favoriete gerecht. Bloemkoolroosjes even kort bakken in de olijfolie. Rozijnen, pijnboompitten, gedroogde munt, zout en wat citroensap. En je hebt zo’n verrassend heerlijk licht en verrukkelijk gerecht.Bloemkool op z’n allerlekkerst.

Compleet, dat is eigenlijk wat ik van dit gerecht vind. Alles zit erin. Smaak. Vulling. Verrassing. Kruidig. Zacht. Vol. Licht. Mooi. Aantrekkelijk.

De appels vielen van de bomen bij de achterburen en belandden via een mandje over de schutting bij mij in de keuken. En even later speelden ze de hoofdrol in deze heerlijke Marokkaanse appel-dadeltaart.

Dit is een echt kruidige quinoa, goed gevuld. Je kunt hem dan ook prima zó eten. Maar in een puntpaprika staat het een stuk feestelijker. Je hebt vast quinoa over na het vullen. Die kun je nog apart opdienen en/of de volgende dag heerlijk nog eten. Koud is het ook heel lekker.

Knapperig van buiten, zacht van binnen. En met een licht pittig sausje een heerlijke combinatie. Fris. Ik maak het als hapje of als bijgerecht. Succes verzekerd.

Gegrilde artisjokken. Wat krokant dus hè? En dan met die verrukkelijke za’atar aioli. Tja, het is een hapje dat snel klaar is. Heerlijk voor erbij. Heerlijk bij de borrel. Heerlijk bij een mezze. Als je altijd een paar artisjokharten in de vriezer hebt —net als ik— tover je in een handomdraai dit toch verrassend gerechtje op tafel.