Recept

De moestuin bracht een paar kilo van hun net geoogste druiven. Maar ze waren klein, hadden een harde schil en waren ook een tikkie te zuur naar mijn zin. Niet te gebruiken voor ons nagerecht in elk geval, vond ik. Maar weggooien is natuurlijk nooit een optie. Dus, probeerde ik ze tot iets verrukkelijks om te toveren door ze in te koken in kardemom en kaneel. En rietsuiker. En? De hit van het dessert. Te leuk hoe dingen dan plotseling zo kunnen gaan. Genieten.

We aten een soep bij onze vriendin Astrid die geweldig kan koken. En aangezien zij een Franse moeder had, hebben wij zo’n beetje exact precies dezelfde smaak. We weten precies van elkaar wat we ‘délicieux’ vinden. Ze maakte een soep met uitgebakken citroenschil erin. Niet normaal lekker. En dus maakte ik die een paar dagen later in het restaurant. Niet te doen zo lekker.

Ook al heb ik in mijn leven al duizenden keren hummus gemaakt of falafel, ook al maak ik een gerecht voor de eerste keer, er komt altijd weer een magisch moment. Elke dag opnieuw. Elke keer weer. Het moet elke keer weer gebeuren, dat alles precies samen komt. Perfect is. De wereld even laat stil staan.  Soms in één keer en soms – net als de allereerste keer – komt dat moment pas bij de vierde keer proeven. Maar dat moment komt altijd. Dat moet.